De terugblik

Met enige vertraging, maar alsnog de gebruikelijke terugblik.

Terugkijkend op deze reis kunnen we concluderen dat deze toch wel behoort tot een van de leukste groepsreizen die we gemaakt hebben. Grotendeels komt dat door de combinatie van de zeer gezellige groep, de uiterst vakkundige reisleider en chauffeur en het aangeboden programma.
Costa Rica is een mooi land om te bezoeken en heeft een behoorlijk unieke fauna en dat is primair de reden geweest dat wij dit land wilden bezoeken. Het is ook wel een prijzig land, zeker vergeleken met andere landen in de regio, maar het is ook een relatief veilig land.

We vlogen met United Airlines via Houston. De heenreis vonden wij de service op de vlucht erg matig. Op de terugvlucht was dat wat beter. De pauze in Houston was voldoende maar mag zeker niet korter. De douane in Houston werkt zo inefficiënt dat je daar snel aansluitende vluchten mist. United is niet een maatschappij waar ik zelf snel voor zou kiezen. Zal wel goedkoop zijn!

Het was onze eerste Sawadee-reis. De informatie was duidelijk en tijdig beschikbaar en hier hadden we het meest uitgebreide programma met toch wel alle hoogtepunten. De aangegeven bedragen die we wekelijks nodig zouden hebben voor maaltijden en activiteiten hebben we wel ruimschoots overschreden en voor een fors deel komt dat ook omdat we vaak geen keuze hadden in ontbijt of overige maaltijden vanwege het ontbreken van alternatieven. Die bedragen hadden gewoon in de reissom kunnen worden meegenomen maar moesten nu ter plaatse vaak contant worden betaald. Daar mag Sawadee best duidelijker over zijn. Eigenlijk word je op het verkeerde been gezet. Door locals werd bevestigd wat wij al dachten: door de contante betaling ter plaatse omzeilen ze de belastingen. Dat zou nog niet eens zo'n probleem zijn als je makkelijk aan geld kon komen maar de tijd die wij kwijt zijn geweest op zoek naar atm's was behoorlijk fors. Een creditcard mét pincode is een must.

Het hoogtepunt vonden wij toch de turtlewatch in Tortuguero. 4 enorme zeeschildpadden gezien waarvan er eentje net was begonnen met het leggen van eieren waar je nog geen halve meter vandaan staat. Magnifiek! Ook het zien van de quetzals, luiaards, de tarantula, slapende vogels, eigenlijk teveel om op te noemen.

De verblijven waren erg verschillend van kwaliteit. Eigenlijk hadden we altijd wel ventilatoren of airco's op de kamer en dat heb je echt nodig ket vaak temperaturen die ook in de nacht boven de 25 graden blijft. De topper was de Rio Tico Safari Lodge, gerund door een Nederlands echtpaar. De service was daar echt top en de lokatie sprookjesachtig. Een tegenvaller was Rana Roja in Tortuguero. Slecht eten en slecht management en ook weigerachtig om de keiharde muziek te minderen. Die gasten snappen er niets van daar. Daar mag Sawadee best over gaan onderhandelen want er zijn betere alternatieven vlak naast.
Onze accomodatie op Corcovado was kwalitatief aanzienlijk slechter maar dat wisten we van tevoren. Veel beter heb je daar niet. De lokatie is echter uniek.

Het bezoek aan La Sirena op Corcovado was ook een kater. Je betaalt daar een fors bedrag voor van 85 dollar maar het bezoek viel vooral tegen door de slechte gids. Die was niet van La Sirena zelf, had geen scoop bij zich en hij liet 17 man alleen achter om op jacht te gaan naar een poema. Vervolgens pakt hij zelf vers water en laat de hele groep in de hitte 5 uur verder lopen met maar een halve liter water. Niet alleen slecht maar ook gevaarlijk. Ook een aandachtspunt voor Sawadee. We betalen liever 100 dollar mét een La Sirene-gids dan een lager bedrag voor een egoïstische hobbyist die eigenlijk bij het hotel hoort. Hij heeft geen fooi gekregen, overigens! De boottocht was wel leuk, maar die hadden we anders ook wel gehad.

We hebben nu 3 dagen verlenging genomen, als enige van de groep, en dat is zeer goed bevallen. We zijn eigenlijk lekker uitgerust in Manuel Antonio, hebben nauwelijks activiteiten ondernomen anders dan souvenirs kopen, lezen, zwemmen, eten en sangria drinken. Heerlijk!

Over de chauffeur, José, kan ik kort zijn. Uiterst gezellige goedlachse man en enorm vakkundig. Altijd een schone bus beschikbaar.
Carlos, onze reisleider uit Costa Rica, was fantastisch. Wist eigenlijk alles van de natuur, had een scherp oog voor het wild, dus dat was uiterst leerzaam. Sprak enorm goed Engels en verstond zelfs behoorlijk wat Nederlands. Hij heeft mede de reis tot een succes gemaakt. Enige kritiek die ik een beetje op hem heb is dat hij bij een enkele lokatie iets teveel op de hand van de hoteleigenaar was en kritiek vanuit de groep namens de eigenaar verdedigde. Hij mag ietsje meer op de hand van de groep zijn, is mijn mening. Ook had hij iets te vaak de hand in een lunch- of dinerlokatie. Ik snap wel dat een restaurant een groep van 22 personen wel vlot moet kunnen bedienen maar het kan minder dwingend. Bij Djoser wel meegemaakt dat de reisleidster zei dat ze een geschikt restaurant wist en daar ging eten en als je mee wilde verzamelde zij in de lobby. Wie wilde aansluiten kon daar dan wachten. Dat gaf meer vrijheid.

Kort en goed. Wij kijken terug op een fantastische reis die ik echt zou kunnen aanbevelen.

4 en 5 augustus - De eerste 2 verlengingsdagen

Gisteren, 4 augustus, is de gehele rest van de groep vertrokken naar San José, vanwaar ze vanmorgen al om 03.15 uur zijn vertrokken naar het vliegveld voor de terugreis. Carlos is natuurlijk met de rest van de groep meegereisd en wij hebben de vouchers voor onze 3 dagen verlenging hier in Manuel Antonio en in Hotel Fleur de Lys in San José en de transfers van overmorgen naar San José en de dag daarop naar het vliegveld.
Bij zo'n reis is het altijd gebruikelijk om de gids en de chauffeur een fooi te geven. Die van Carlos, de gids,is het verzamelde geld gestopt in een grote tequila fles, refererend naar een avond en halve nacht doorzakken in Corcovado. Aan Carlos hadden we een uitstekende gids die ongelooflijk veel wist van de natuur. Hij stelt nog een overzicht samen van alle dieren die we hebben gezien en mailt die naar ons toe. Is handig bij het samenstellen van de fotoalbums.
Voor José, onze uitstekende chauffeur, hebben we een foto gemaakt waar alle mannelijke reisgenoten net deden of we tegen zijn bus aan het urineren waren.
José was namelijk eigenaar van de bus. Wij waren zijn eerste groep in deze bus die hij de dag van onze aankomst pas had gekocht. Hij had eerst een andere bus, ietsje kleiner, maar de reisorganisatie Sawadee, heeft onlangs de groep vergroot naar 20 personen en die konden niet in zijn oude bus. Hij moest dus een nieuwe bus aanschaffen. José zat elk denkbaar moment zijn bus te poetsen. Als er even gepind moest worden poetste hij de ramen. Hij was uiterst zuinig op zijn dierbare bezit dus daarom de grap van het 'urineren'.

Gisteren hebben we dus eerst van iedereen afscheid genomen en de rest van de dag eigenlijk niets gedaan. Even gewandeld langs het strand, een sangria gedronken, wat in het hotelzwembad gezwommen en gelezen. Vandaag hebben we wat souvenirs gekocht en kleding voor onszelf en terwijl ik dit schrijf heb ik mijn eerste duik in het zwembad al gehad. Deze dagen zijn dus ingevuld zoals je van een verlenging mag verwachten, met eigenlijk niets doen. Zo'n groepsreis is namelijk best inspannend en fors gevuld met activiteiten zoals je wellicht hebt kunnen lezen.

De foto' s laten de mannen zien die tegen de bus zeiken terwijl de dames José hadden meegelokt voor een laatste foto met hem, uit het zicht van zijn bus. Op de andere foto zijn doodshoofdaapjes te zien die meestal in de middag vanuit het bos het stadje onveilig maken.

3 augustus - Bezoek aan National Park Manuel Antonio

Vanmorgen tijdig opgestaan om het park te bezoeken dat hier 200 meter verderop ligt. Het is niet zo ontzettend groot en erg populair dus het is daar snel erg vol. We hebben nu meerdere luiaards gezien, enkele agouti's, wasberen en behoorlijk wat capucijnaapjes. Wat wel bijzonder was, was de helmet-headed lizzard. Met mijn telefoon voor een scope heb ik daar een erg duidelijke foto van weten te maken.
Een van de groepsgenoten is nog gebeten door een wasbeer toen hij net zijn tas dicht wilde doen. Hij heeft nog een rabiesspuit gehaald in een naburig dorpje. Bij een strand probeerden ook nog 3 wasberen een rugzak van iemand te openen die in de zee zwom. De beesten lieten zich echter ook nu niet zomaar wegsturen en eentje keek nog met open bek gevaarlijk de rugzakkeneigenaar aan.
In het park heb ik nog een cache gevonden en daar zat ook een trackable in, in dit geval een coin. Die heb ik gewisseld voor een travelbug die ik vanuit Nederland had meegenomen. Toen ik de vondst van de cache en het wisselen van de trackables wilde verwerken op internet bleek de gevonden coin eigendom te zijn van Axel-F, de gebruikersnaam van een bekende Alphense geocacher. Ik vond het toch wel sneu dat de cache door mij weer naar Nederland zou komen dus ik heb hem in de middag alsnog weer achtergelaten in een andere cache bij een hotel.
Vanavond hebben we onze laatste avondmaal met de gehele groep. Morgen vertrekt iedereen naar tussenstop San José waar ze om 03.30 uur de volgende ochtend naar het vliegveld gaan voor de thuisreis. Wij blijven dan nog 3 nachten langer hier waarna ook wij die route gaan afleggen. Maar eerst nog even hier genieten.

2 augustus - reisdag naar onze laatste formele bestemming, Manuel Antonio

Vanmorgen bijtijds per boten weer vetrokken vanaf het schiereiland nabij Corcovado. De lokatie is vrijwel alleen degelijk bereikbaar vanaf het water. Er loopt wel een dirtroad in het gebied maar die is een fors deel van het jaar niet geheel bereikbaar, mede door het feit dat het hier 6000 mm per jaar kan regenen. En dat het hier hard kan regenen merkten we gisteravond toen de sluizen open gingen en het werkelijk lange tijd stortregende. Zodanig hard dat er een stroom water vanaf de berg naar beneden stortte. Op zo'n moment zal de rivier die door het gebied loopt overstromen en kan er geen normaal verkeer over die weg. Alle goederen voor het hotel worden daarom ook over water aan- en afgevoerd.
Het hotel heet Cabinas Las Palmeras maar is kennelijk beter bekend als Poor Man's Hotel. Het verblijf is ook erg magertjes en de meeste huisjes staan op palen maar 2 staan er op de grond. In een van die huisjes hadden de dames Maud en Merel dan ook veel last van beestjes, waaronder krabben, een wolfspin en een vleermuis. De aankleding is minimaal: een bed, een wc zonder deur en een koude douch. Warm water was er niet. Gelukkig stond er wel een ventilator. We hadden ook een veranda voor het huisje met 2 tuinstoelen. De lokatie maakt echter wel wat goed. Je zit op een prachtige plek aan de Stille Oceaan, waar de branding overal duidelijk hoorbaar op de kust beukt. De boel wordt hier gerund door een familie die zorgen voor de keuken, de schoonmaak en het onderhoud van de mooie tuin. Het was hier even behelpen maar dat was vooraf bekend.

Gisteren had een deel van de groep nog een uitgebreide afscheidsborrel tot diep in de nacht. Ook onze reisleider, Carlos, kon zijn ogen in de bus niet meer open houden dus dat maar even vastgelegd. Hij had dat even tevoren bij een van de groepsleden, Lotte, ook gedaan.

Inmiddels aangekomen in de veel toeristischere plaats Manuel Antonio, genoemd naar de oprichter van het Nationale Park dat hier op 100 meter afstand ligt. Dat is een van de hoogtepunten hier en is ook erg druk. We hebben vanmiddag al toegangskaartjes daarvoor gekocht zodat we morgen niet in de rij staan. We gaan met Carlos dus we hebben dan weer een prima gids beschikbaar. In de tuin van dit hotel, Los Almendros, zitten ook brulapen. We hoorden ze net al. Vaak bij het eerste ochtendgloren laten ze zich vaak luid horen dus dat wordt weer tijdig opstaan.

1 augustus - Een rustdagje

Gisteravond hadden we de keuze tussen snorkelen vandaag bij een eiland voor de kust en een combinatie van snorkelen en whalewatching. Het vermoeden was dat vanwege de onstuimige zee het zicht onder water een stuk minder zou zijn. Het snorkelen zou toch al gauw omgerekend weer 65 dollar per persoon zijn dus we besloten dat risico maar niet te nemen, dus we trakteerden onszelf op een betrekkelijke rustdag. In de ochtend zijn nog wel een paar groepsgenoten met Carlos meegegaan op een trail naar een rivier en die hebben nog een forse groep neusberen gezien.
Zelf hebben we in de ochtend heerlijk in een hangmat op het strand gelegen, gewoon even niets doen. Na de lunch zijn we achter dit complex een heuvel opgelopen via een glibberig pad waar een van de groep al lelijk was gevallen. Je wordt boven wel getrakterd op een fantastisch uitzicht. Op de eerste foto zie je het eiland liggen waar we hadden gesnorkeld bij rustiger weer.
Na die klim zijn we langs het strand nog een stuk gaan lopen naar een ander leuk strandje, bereikbaar via een trail waar we ook nog een hele groep capucijnaapjes zagen. Morgen gaan we hier weer vertrekken en gaan we naar onze laatste lokatie, Manuel Antonio. Wij blijven daar 5 nachten maar de rest van de groep blijft 2 nachten waarna ze naar San José gaan om de volgende dag zeer vroeg naar huis te vliegen.

31 juli - Bezoek aan National Park Corcovado

Vanmorgen ging de wekker al om 04.45 uur omdat we om 06.00 uur op de boot zouden stappen naar National Park Corcovado. Dat is dan ongeveer een uur varen en bij het op en afstappen moet je door het water. De boottrip was best spectaculair en onderweg kwamen we ook nog een zeeschildpad tegen.
De forse wandeling door het National Park begon wel mooi met een forse groep ara's en een grote jonge havik. Die bleef mooi voor de fotografen poseren. Daarna kwam het bericht dat er een poema was gesignaleerd langs een deel van het park dat vlakbij langs het strand liep. Met 4 man gingen we met de speciale gids mee en vonden het spoor die we een heel eind konden volgen. In het bos raakten we het spoor bijster maar wel vonden we op de terugweg de pootafdruk van een vermoedelijke poema-vrouwtje met daarin de afdruk van haar jong. Helaas een extra forse wandeling voor niets gedaan.
Daarna een ander gedeelte van het immense park bezocht en daar nog enige tijd gezocht naar een tapir maar ook die liet zich niet zien. Wel zagen we een jonge haai die in de branding op jacht was naar vissen.
Al met al een qua dieren wat teleurstellende dag en ook de organisatie liet wat te wensen over. We hebben zeker 5 uur achtereen gelopen met te weinig water. Het asociale was eigenlijk wel dat de gids die ons meenam en kennelijk geen officiële gids van het park was tijdens een superkort bezoek bij onze landingsplaats wel een verse fles water meenam terwijl hij water zat in de koelboxen had. Ook had hij geen scope bij zich dus veel beelden van dieren kregen we niet en uitsluitend de mensen die toevallig bij hem liepen kregen informatie. Hij heeft uiteindelijk ook geen fooi gekregen. Na de toch wel lekkere lunch op een veel mindere lokatie, waar iedereen bijeen komt, gingen we weer aan boord en dat is toch wel weer spectaculair in de forse branding. Groepsgenoot Helen kwam met haar voet iets onder het opstapje en raakte gewond aan haar onderbeen. Was een nare jaap van een paar centimeter op haar scheenbeen. Daniël en Tim hebben Helen ondersteund over het strand naar onze huisjes (zie foto)
Op de terugweg kwamen wen nog een bultrugmoeder tegen met haar jong. Was nog even leuk voor diegenen die 2 dagen geleden niet mee waren op de whalewatching. (Zie foto)
Oh ja, nog bijna vergeten. De zonsondergang van gisteren was werkelijk prachtig. Een fotootje daarvan heb ik aan deze blog toegevoegd.

30 juli - Spectaculaire tocht naar Corcovado

Vanmorgen konden we redelijk relaxt de dag beginnen. Op de eerste plaats mochten we slechts in een rugzak goederen meenemen voor 3 overnachtingen op Corcovado, een enorm groot natuurpark in het zuidwesten van Costa Rica met een bijzondere en ongerepte natuur en ook weer z'n eigen verzameling dieren waar het wel 6000 mm per jaar kan regenen, dus erg veel! De plaats waar wij heen gaan, Cabinas Las Palmeras, is alleen per boot te bereiken.
Vanuit ons hotel rijden we eerst een uur naar de boot. Daar laten we in een afgesloten ruimte het grootste deel van de bagage achter en stappen dan op de boot. Het eerste gedeelte zijn we door een mangrovegebied gevaren via een brede rivier. Wel stopten we op een plek waar al enkele dagen een boa constrictor in de bomen lag. Waarschijnlijk ligt hij daar een gevangen prooi te verteren.
Aan het einde van dat mangrovebos begon ook het weer te veranderen en kregen we wel erg harde regen, net rond het moment dat we de oceaan op gingen voor het 2e deel van de vaart van 1,5 uur. Carlos had nog niet eerder zo harde regen meegemaakt. Ik vond het redelijk spectaculair maar niet iedereen was het met mij eens. Onderweg zagen we nog wel enkele dolfijnen.
Het gebied waar ons onderkomen is gevestigd ligt aan een 3 km lang strand. Op het meest zuidelijke deel daarvan was de branding minder heftig en konden we van de boot stappen in het knie-diepe water en via het strand kwamen bij onze toch wel primitieve huisjes. De bagage werd ter hoogte van de huisjes door een kleiner bootje van boord gehaald en naar het strand vervoerd.
We hebben hier geen warm water, gelukkig wel stroom en natuurlijk geen internet. Nadat wij de spullen in de huisjes hadden gelegd gingen we eerst lunchen en het lijkt erop dat het eten is wat de pot schaft, en dat is doorgaans prima.
Het is hier dus qua onderkomen even afzien maar we gaan wel mooie dingen zien. Morgen naar een lokatie genaamd La Sirena. Ook weer eerst een uur met de boot en in totaal zo'n 4 uur lopen en weer met de boot terug. Misschien gaan we hier ook nog bij een eiland snorkelen. Eiland is op een van de foto's in de verte te zien.
Ook een selfie op de boot voordat het ging regenen. Op de foto voorste rij van links naar rechts: Jennifer, Marjon en ik-zei-de-gek, de rij daarachter: het voorhoofd van Monique, Helen, Lotte (onze spinnen- en slangengek, NOT), Toos en de kruin van Klaas, de rij daarachter: Ted, Merel, haar zus Maud en Roel en achter Roel zie je Oscar met zijn high-five, de reisbegeleider. De naam van de schipper ben ik vergeten.