29 juli - Whalewatching en klaarmaken voor Corcovado

Vanmorgen om 09.00 uur zijn we op de boot gestapt voor whalewatching op de Pacific.
In dit gebied, National Park Marino Ballena, komen walvissen hun jongen ter wereld brengen. Een enorm toeval wil dat vanaf land bij een rotspartij zichtbaar wordt tot enkele honderden meters in zee dat de vorm heeft van een walvisstaart. Bij eb kun je net tot aan de staart lopen maar dan moet je alweer maken dat je terugkomt vanwege het opkomende tij. Hier hebben we een hele tijd meegevaren met een moederbultrug en haar jong van net een week of 3 oud. We moesten wel een behoorlijke afstand bewaren omdat de moeder haar kalf natuurljk wil beschermen. Op een behoorlijke afstand hebben we nog wel springende walvissen gezien maar dat was te ver om nog naartoe te varen.
Costa Ricanen hebben walvissen altijd beschermd en nooit aan walvisvangst en -jacht gedaan. Zij bekijken Scandinaviërs en vooral Japanners met een negatieve blik. De Costa Ricaanse territoriale wateren strekken zich nog ver van het land uit tot aan de Coco-eilanden. De grond in dat stuk van de oceaan zit vol gas en olie waar de grote maatschappijen graag zouden willen boren maar de overheid staat dat niet toe. Dat past precies in hun dier- en natuurvriendelijke aard. Gelukkig dat er nog zulke landen zijn.
Behalve de walvissen hebben we kort nog gezelschap gehad van een aantal dolfijnen.
Tenslotte hebben we met een aantal van de groep nog gesnorkeld bij een eilandje en ondanks dat we behoorlijk ver uit de kust zaten was het water heerlijk warm. Die temperatuur is ook de reden dat dit de kraamkamer voor de bultruggen is. Ook nu onder water enkele mooie vissen gezien maar die lieten zich pas zien bij het rotsachtige gedeelte van het eilandje en de begeleider vond het niet zo'n goed idee dat we te dicht bij die rotsen zwommen.

Morgenochtend gaan we voor 3 overnachtingen naar het natuurgebied Corcovado. Daar zijn we verstoken van internet dus ik zal bij geschikt internet een complete blog daarover vanaf onze laatste lokatie, Manuel Antonio, versturen. Marjon en ik verblijven daar 5 nachten omdat we een verlenging er achteraan hebben geplakt. De rest van de groep blijft daar maar 2 nachten voordat zij naar San José gaan om de dag erna naar huis te vliegen.

28 juli - Aangekomen bij de Pacific Ocean

Vanmorgen zijn we met de helft van de groep om 05.45 uur met de bus een eindje gaan rijden naar een lokatie waar rond deze tijd doorgaans quetzals te spotten zijn. Dit zijn echt fantastisch mooie vogels die alleen maar voorkomen op bepaalde hoogtes tussen zuid-Mexico en Panama. En we werden direct beloond. We zijn dan ook niet de enige dwazen die zo vroeg opstaan voor deze beestjes want je staat al snel met 30 anderen naar vogels te kijken en als ze met name hun voorzijde aan je showen, hoor je allemaal oe's en ah's. Ik heb een filmpje van die vogel op facebook gezet. Een link naar dat filmpje vind je hier: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1293899970640079&id=100000602658974.
Ook zagen we enkele Emerald Touqanets en het geinige was dat een ieniemienie kolibrie die toekan achterna zat. Een toekan, ook de kleinste van altijd nog zo'n 25 cm, jat de eieren van andere vogels, maar het was koddig te zien dat zo'n 'reus' zich door een kolibrietje liet wegjagen.
Wat ook een topmoment was, was de Acorn Woodpecker. Die pakken de eikels van een boom, doorgaans een eik en gaan daarmee naar een andere boom, maken een klein gaatje en stoppen de eikel in dat gaatje om het te drogen. Het zit dan op de barst. Ook daarvan een kort filmpje van een specht die er met een grote eikel vandoor gaat. Ook onze tijdelijke gids was daar helemaal blij van. Ook dat filmpje is al te vinden op facebook. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1293940577302685&id=100000602658974.

We zijn nu aangekomen aan de pacifische kust bij de plaats Vergel Punta de Mala. We zitten in Rio Tico Safari Lodge. Deze lodge wordt gerund door de Nederlanders Kees en Miranda die hier 8 jaar geleden zijn gekomen. De tenten komen uit Zuid Afrika en doen ons erg denken aan ons verblijf daar in Pungwe Bushcamp, en dat is ons mooiste verblijf tot nu toe geweest op onze reizen.
Internet is aanzienlijk minder nu dus het is maar de vraag wanneer deze blog kan worden gepubliceerd en zo ja, of ik foto's kan meeesturen.

27 juli - reisdag naar de Quetzals

Vandaag hadden we de langste reisdag van onze reis naar een gebied ten oosten van San José, een gebied dat bekend staat om de quetzals, fantastisch mooie vogels die zich moeilijk laten spotten.
Het eerste deel van de reis voerde langzaam richting de Pacific Ocean waar we ook onze eerste koffiebreak hadden. Het was direct 10 graden warmer dan waar we zaten. Bij dat wegrestaurant zaten ook weer leguanen en Daniël van onze groep, probeerde die op de GoPro te krijgen. De andere foto's zijn van ons huidige hotel in een klein plaatsje San Gerardo de Dota, Hotel de Montaña Suria, waar we1 nacht verblijven. In San José hebben we met zo'n beetje de hele groep de geldautomaten geleegd omdat we binnenkort in een gebied zitten zonder internet en zonder credit card mogelijkheden maar wel veel extra te betalen activiteiten. Je kunt hier overigens best veel met de credit card betalen en vanmorgen in het hotel moesten we nog wat openstaande rekeningen betalen van 62 dollar en bij de balie stond een credit card-machine en veel stickers van alle maatschappijen. Zegt die sukkel achter de balie dat er contant moet worden betaald. Ik vraag hem tot drie keer waarom niet met de credit card en die man negeert mij gewoon. Nogmaals vraag ik het met duidelijk stemverheffing en dan zegt hij dat kleine bedragen contant betaald moeten worden omdat hij anders kosten maakt. 62 dollar een klein bedrag!! Hij bleef weigerachtig dus daar ging weer een lading colones. Oh ja, iets raars hier. De lokale munt is colones. Overal staan de prijzen in dollars en als je daarmee betaalt krijg je colones terug. Ze willen dus wel graag US-dollars. Maar de omrekenkoers is ongunstiger dan gewoon in colones betalen. Enfin, die man achter de balie was al het gezeur zat over die credit card dus zei hij maar tegen iedereen dat de machine kapot was, de sukkel had echter tegen mij al een andere, vermoedelijk de echte, reden gegeven. Alle hotels en restaurants waar wij komen scoor ik ook in Tripadvisor en deze klantonvriendelijkheid heeft voor 2 punten aftrek gezorgd voor het verder prima hotel.
Onderweg zag Carlos nog 3 quetzals in een boom maar een beetje te ver weg voor mooie foto's. Om bij die boom te komen moesten we over privegrond en de eigenaar wilde wel toestaan dat we over zijn grond gingen als we per persoon 18 dollar betaalden. Hebben we dus niet gedaan.

Costa Rica is geen goedkoop land. De prijzen zijn niet of nauwelijks minder dan in Europese landen en afdingen is niet gebruikelijk zoals dat vorig jaar wel in Indonesië was. Je kunt ook niet of nauwelijks pinnen in winkels, dus ook de lokale bevolking niet. Daarom staan er ook bijna altijd mega rijen bij de geldautomaten.

Morgen staan we mogelijk al vroeg op om een quetzalhike te doen hier maar daarover morgen meer.

26 juli - Bezoek aan Curi Cancha Reserve in Monteverde

Ik had eerder beloofd een foto na te sturen van een Orange-kneed Tarantula, die we gezien hadden tijdens de avondwandeling. Die heb ik aan deze blog toegevoegd.

Vanmorgen eerst via de Whatsapp van mijn zus gebeld met mijn moeder die vandaag 88 is geworden. Blijf mij toch verbazen dat bellen via whatsapp mogelijk is, daar waar je vroeger duizend muntjes moest sparen om überhaupt met het thuisfront telefonisch contact te krijgen.

Daarna hebben we een bezoek gebracht aan Curi Cancha Reserve, waar vooral veel vogels zijn te spotten. Ook hier zagen we eerst nog een White-nosed Coati, je weet wel, zo'n neusbeertje. Die zijn totaal niet bang voor mensen dus zij benaderen je makkelijk tot op een meter. Maar vervolgens zagen we toch echt een van de beroemdste vogels hier, de Quetzal. Mogelijk gaan we die de komende dagen ergens anders ook zien maar het is een bijzonder mooie vogel die moeilijk te spotten is, maar dat is ons toch gelukt. Het is de groen/rode vogel op een van de foto's. Dit is het mannetje en die heeft normaal enorm mooie en lange staartveren om het vrouwtje te imponeren. Na het paren vallen die staartveren weer af.
Een andere bijzondere vogel was de Three-wattled Bellbird of kortweg bellbird. Ook dit mannetje is beter zichtbaar dan het vrouwtje en het heeft een aantal langwerpige lelletjes langs zijn snavel hangen, doorgaans drie en vandaar de naam. Deze vogel maakt een uiterst apart geluid, eigenlijk 3 verschillende tonen. Een daarvan is een metaalachtig mechanisch hard geluid. Het kost deze vogel 3 jaar voordat hij in staat is dit geluid te maken. Ik ga kijken of ik het geluid daarvan in een filmpje op Facebook kan posten, maar ben nog niet tevreden over de kwaliteit. Deze vogel is maar in een erg klein gebied te spotten dus Carlos was weer overgelukkig dat we weer zoveel dieren hadden gezien, namelijk ook nog een agouti, enkele andere vogels en kolibries en een hol waar een tarantula nog net zichtbaar was. Bij die kolibries zagen we ook nog een kolibrie-vlinder. Een motachtige vlinder met een soort snavelachtige snuit waarmee hij een kolibrie imiteert. Er is wel een kolibrie die zo klein is maar Carlos had zo'n kolibrie alleen nog maar in Cuba een keer gezien.

De middag zijn er wel wat activiteiten mogelijk maar ik ga zo na de lunch kijken of ik nog de moeite neem om 1 of 2 caches te zoeken. Is toch wel een stuk lopen, hoewel ze in een rechte lijn op ongeveer 1,5 km liggen. Maar het is zeer bergachtig hier en bochtig, dus het is al gauw 2x zo ver.

25 juli - Bezoek aan Selvatura Park

Vanmorgen al bijtijds vertrokken naar Selvatura Park. Daar was een Canopy Tour, dus een touwbaan met daarbij een tarzanswing en een kabelbaan van 1000 meter lengte. Had ik wel leuk gevonden, ware het niet dat ik veel te veel last heb gekregen van mijn nek en die tour niet verantwoord vond.
Daarnaast heb je hier een zogenaamde skywalk, waarbij je een hike hebt door de bergen en op een 8-tal plaatsen via bruggen tussen de bomen doorloopt.
We besloten te wachten met de  skywalk op de groep die eerst de canopy tour ging doen en bezochten ondertussen een tuin met enorm veel kolibries. Soms vlogen ze echt rakelings langs je heen en als je je vinger hield bij de gaatjes waar ze nectar dronken, gingen ze op je vinger zitten. Dat was echt geweldig! Onverwachts verscheen er ook een white-nosed coati, zoiets als een neusbeertje met een witte neus.
De keuze om op de andere groep te wachten was niet handig, aangezien dat veel langer duurde dan verwacht en zij na hun geklauter ook nog gingen lunchen. Wel logisch na die inspanning maar wij zaten al een uurtje of 3 te wachten.
Uiteindelijk alsnog de skywalk gedaan waarbij de de groep toch nog aardig verdeeld de route liep. Achteraf gezien hadden we er wellicht beter en handiger aan gedaan om de skywalk toch direct te gaan lopen en na de lunch met een shuttlebus terug te rijden naar het hotel.

Vanavond gaan we dineren in een Tree House restaurant. Zou bijzonder moeten zijn, dus als het dat is, laat ik dat in de volgende blog wel weten.
Inmiddels ook wat filmpjes op facebook gedeeld. Twee van wat wateroverlast, 1 van een toekan die wat herrie maakte en 1 van de kolibries vanmorgen.

24 juli - naar Monteverde

Nou, eigenlijk zitten we in een dorpje genaamd Santa Elena, zo'n 3 km van Monteverde. Hier blijven we 3 nachten dus dat betekende bij aankomst in Hotel Cipreses het sorteren van wat noodzakelijke was zodat we nog wat t-shirts schoon krijgen.
Onderweg hier naartoe hadden we een lunchbreak bij een wegrestaurantje waar nogal wat ara's zaten en als kers op de taart verscheen ook nog eens een toekan in een van de bomen. Carlos begint inmiddels echt wel het idee te krijgen dat wij al die kersen aan het opeisen zijn. Marjon spotte ook nog boven die toekan een variegated squirrel. Het is hier werkelijk een grote safari!
Rond half drie waren we in ons hotel. Santa Elena ligt op 1400 meter boven zeeniveau, dus best hoog. De temperatuur is dus wel wat lager en ook droger en volgens Carlos is hier de laatste mogelijkheid om de was nog wat droog te krijgen. Ik heb hier ook nog een cache gevonden op een lokatie waar het leek dat daar kinderen/jongeren werden opgevangen.

Om half zes zijn we gereden naar een avondwandeling. Het is hier 'winter' en rond 6 uur wordt het donker, althans, omdat we zo hoog zitten ietsje later.
In de avond zijn er andere dieren te spotten of je ziet dagdieren slapen. Zo zagen we enkele vogels slapen waaronder een Emerald Toucanet, de kleinste toekansoort in Costa Rica. Ook vonden we een tarantulanest en onze guide, Oscar, probeerde hem met een stokje naar buiten te lokken. Een tarantula kan niets zien maar hij kan wel beweging waarnemen. Wij moesten dus uiterst stil blijven staan en hij probeerde de beweging van een insect na te bootsen. Dat is hem 2 keer gelukt dus wij hadden een goed zicht op deze Orange-kneed Tarantula. Dat hol in de grond jat zij van een vogel die daar woonde, de Motmot, een prachtige vogel met een nog mooiere staart. Ook zagen wij een Armadillo, bij ons bekend als een gordeldier. Dat was erg bijzonder. Naast een slapende 2-vingerige luiaard, 3 groene vipers en 2 wandelende takken heeft de andere groep ook nog een grote wolfspin gezien. Het is zoals onze guide zei, zijn kantoor is al 10 jaar de natuur en hoe meer je weet van biologie hoe meer je er achter komt dat er zoveel meer is te leren over de natuur. En zo is dat!

Dit was werkelijk weer een belevenis en wederom hebben we kennis gemaakt met mensen die zoveel hart en ziel en passie in hun werk stoppen. Het is hier werkelijk zo dat hier het volledige besef aanwezig is dat de natuur iets is wat gekoesterd moet worden, en daar kunnen wij nog een puntje aan zuigen. Mocht ik later nog interessante foto's krijgen van die avondwandeling, dan zal ik die in een aparte blog vermelden.

23 juli - Naar tussenstop Rincón de la Vieja

Terugkomend op gisteravond werden we, vlak nadat ik de vorige blog had gepubliceerd, getrakteerd op een enorm mooi schouwspel. De zon ging onder achter de Arenal Vulcano. Ik had natuurlijk al 2 eerdere foto's gepost maar deze wilde ik jullie niet onthouden. Ook had ik bij de blog van gisteren een foto gepost van een boom met beestjes erop. Jullie zullen die natuurlijk allang herkend hebben als de Long-nosed bats, de kleinste zoogdiertjes in Costa Rica

Vanmorgen zijn we vertrokken naar weer een ander vulkanisch natuurpark, Rincón de la Vieja. We zij  om de Arenal gereden en vervolgens langs Lago de Arenal, een groot meer ten noordwesten van deze vulkaan. Vanaf de weg hadden we regelmatig een mooi zicht op het meer en onderweg nog even een fotostop gehad omdat een redelijk aantal toekans een kale boom bewoonden. Ze vinden zichzelf kennelijk wat minder fotogeniek want van de hele groep waren er al snel niet meer dan 2 over. Even verderop hebben we even een koffiebreak genomen en een vooraf opgegeven lunch afgehaald. Van die nette tent uit hadden we een mooi zicht over het westelijke deel van het meer. De koffie was voortreffelijk en zo ook de cinnamonrolls met warme vanillesaus die we erbij namen. Dat was al een maaltijd op zich.
Daarna door naar Rincón de la Vieja een gebied met meerdere vulkanen en ook een aantal hotsprings en mudpoles. Hier zouden we een uur of 2 gaan hiken op zoek naar diertjes. En daar hebben we er wel een paar van gevonden.
In onze groep van 20 personen hebben we Lotte. Lotte is een superaardige en goedlachse Belgische onderwijzeres op een basisschool. Lotte is speciaal bang voor spinnen en slangen en laat Costa Rica nu een land zijn waar die veel voor komen. Lotte liep met Jennifer in dit natuurpark wat te klagen over het gebrek aan interessante dieren toen zij het idee had dat een vlieg wel erg irritant bij haar enkele kriebelde. Toen Lotte keek bleek een Common Road Gardner, een bruingele slang die maximaal 115 cm lang kan worden, zich al 3 keer rond haar enkel te hebben gedraaid dus met een ijselijke kreet had Lotte toch nog een paar pogingen nodig om de wellicht nog harder geschrokken slang van haar been los te krijgen waarna zij gillend hulp zocht bij Carlos die vooral geïnteresseerd bleek in de slang. Wij hebben Lotte maar getracht uit te leggen dat Carlos natuurlijk zo snel mogelijk moest zien welke slangensoort de aanval op Lotte had geopend om te kunnen zien hoeveel gevaar zij liep en hoe snel zij zou komen te overlijden. Wij vroegen ons wel af hoe het toch mogelijk is dat uit een groep van 21 personen de slang juist die persoon eruit pikt die het meest angstig is. Deze slang bleek echter totaal niet giftig, maar ja, het heeft natuurlijk wel tanden. Behalve deze slang hebben we best wat diertjes gezien. Een baby leguaan, diverse hagedissen, een nauwelijks te fotograferen Agouti (een kleinere soort capi bara). Daarnaast natuurlijk enkele mudpoles en de daarbij horende zwavellucht. Daar ook nog een earthcache gescoord. Dat is een variant waarbij je op het nulpunt enkele vragen moet beantwoorden en die moet sturen naar de cache-owner. Die vragen moeten van geologische aard zijn. Is dus cache nummer 5 in Costa Rica.

De jongelui in de groep gaan zo met een taxi naar een nabijgelegen plaatsje waar een festival zou zijn. Zij gaan daar ook iets eten. Wij zullen hier waarschijnlijk gebruik maken van het buffet. We verblijven 1 nacht in deze Canyon Lodge en gaan morgen naar Monteverde waar we 3 nachten blijven. Ook kunnen we morgen voor het eerst 'uitslapen' want we vertrekken pas om 10.00 uur.

22 juli - Bezoek aan Caño Negro

Vanaf La Fortuna was het eerst een rit van ongeveer 80 km naar de plaats waar we met de boot het natuurgebied Caño Negro gingen bekijken. Ongeveer 25 % van het Costa Ricaanse grondgebied is door de overheid beschermd gebied en daarmee tevens het land met het hoogste percentage. Dat geldt ook voor Caño Negro waar de overheid grond heeft opgekocht en dat terug geeft aan de natuur. Dat hoge percentage zorgt dus ook voor de hoogste inkomstenpost van het land: toerisme.
Onderweg kwamen we wel langs veel velden met ananas en suikerriet. Ananas is na toerisme een van de belangrijkste exportproducten maar ook het meest vervelende. Dat komt omdat er bijzondere vliegjes ook dol zijn op de ananasplant en die moet bestreden worden met chemicaliën die op de achterblijvende bladeren blijven en ook in de grond trekken. De grond waar ananas op verbouwd wordt is praktisch onbruikbaar voor andere gewassen. Denk daaraan als je weer een blikje opentrekt!

Caño Negro ligt tegen de Nicaraguaanse grens. In Costa Rica werken ongeveer 1 miljoen Nicaraguanen meestal als seizoensarbeiders op plantages en doen het werk dat de Costa Ricanen niet willen doen. Het park zelf bestaat deels uit een grote rivier met bebossing aan de oevers maar ook velden ertussen waar tot jaren geleden gewassen verbouwd werden. Door het meer open karakter zijn dieren eventueel ook beter te zien. Door de hevige regenval van de laatste dagen waren velden enorm ondergelopen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat we geen kaaimannen te zien kregen want die hebben dan geen oevers om zich te drogen. Wel hebben we de 3 apensoorten weer gezien, de capucijnaapjes, de slingerapen en de brulapen. Die laatste 2 zijn toch wel moeilijk te fotograferen maar de capucijnaapjes kwamen tot heel dichtbij en het leek zelfs even dat ze op de boot zouden springen. Ook zagen we diverse reigers, waaronder de snowy egry en diverse ijsvogels.
De lunch hadden we vooraf opgehaald bij een restaurant en dat werd door de gidsen klaargezet en was overheerlijke rijst met kip, een bonenmengsel, salade, chilichips en ananas (ja, ik weet het en ik voel me schuldig maar het is zo lekker.....).

Op de terugweg hebben we nog een stop gemaakt in een dorpje. In een boom naast een brug aldaar zaten misschien wel meer dan 10 iguana's en nog behoorlijk dichtbij ook. Zoals je eerder gelezen hebt zijn we die leguanen wel eerder tegengekomen, maar hier zaten ze wel zeer fotogeniek. Mooie tussenstop dus!

Net voor de publicatie liet de Arenal zich nog zien. Hij had de hele dag in de wolken verscholen gestaan. De bonus is dus de Arenal en José, onze chauffeur die de bus aan het wassen was.

21 juli - Het binnenland in

Nog even terugkomend op de turtle-tour die we gisteren hadden gedaan, ziet het er naar uit dat wij erg veel mazzel hebben gehad, niet alleen om een schildpad te zien die daadwerkelijk de eieren legt en weer bedekt en camoufleert, maar dat we nog 3 andere schildpadden op dezelfde plek hebben gezien. Oscar had dat in zijn 8 jaren als gids nog niet eerder meegemaakt.

Vanmorgen moesten we redelijk vroeg op omdat we weer met de boot vertrokken naar onze nieuwe lokatie, La Fortuna (hoe toepasselijk na gisteravond).
Het was dus een saaie busdag naar het gebied weer dicht bij Nicaragua, alleen een stuk verder westelijk. Halverwege lekker geluncht bij een wegrestaurant. Meestal weet de reisleider waar je beter terecht kunt met een groep van in totaal 22 personen. Doorgaans zijn daar meerdere koks aanwezig en vaak ook wordt van tevoren geïnventariseerd wie wat wil eten en dat wordt doorgebeld. Inmiddels weet ik ook dat de reisleider voor zichzelf een goede prijs weet af te dingen, zo niet gratis kan eten, als hij dit regelt.
We moesten nog een behoorlijke detour maken omdat er op de route een aanrijding was gebeurd. Deels liep de route derhalve over een dirtroad. Veel alternatieven zijn er echter niet in dit bergachtige gebied.

We zitten nu in Hotel Catarata, aan de voet van de Arenal vulkaan. De top van de vulkaan zit nu in de wolken maar we zitten in een rechte lijn er nu zo'n 7 km  vandaan. Ik heb een fotootje toegevoegd zoals hij er vanaf ons hotel uitziet. Bij een heldere lucht ziet hij eruit zoals als achtergrond te zien op de blogpagina.
Vanavond gaan we met praktisch de hele groep hier barbecuen dus dat wordt gezellig.

Net ook nog een cache gevonden, althans de plaats waar hij zou moeten liggen, maar hij lijkt al weken te zijn verdwenen. Ik heb hem toch gelogd want de wandeling van 4 km bij deze temperatuur vond ik een kadootje aan mijzelf wel waard. Moet hij maar beter worden onderhouden.

Morgen gaan we met een boot een natuurpark bezoeken ten noorden van de Arenal, genaamd Caño Negra. Ligt helemaal tegen de grens van Nicaragua, maar daarover morgen meer.

20 juli - Een druk dagje Tortuguero

Om nog even met gisteravond te beginnen. Na het bedroevende diner hebben we met Carlos, je weet wel, de reisleider, een klein tourtje gemaakt in het park en dan bedoel ik tussen de huisjes van de 3 naast elkaar gelegen parken. We gaan dan op zoek naar kikkertjes en andere diertjes en die hebben we behoorlijk gezien. Er was zelfs een kikkertje bij die ook Carlos op moest zoeken in de boeken en hij zou ons nog laten weten wat het was. Het leukste vond ik nog wel de vondst van een slapende kolibrie. Gedurende de dag zijn ze natuurlijk zo gigantisch hard aan het werk en zolang het donker is slapen ze, gewoon rechtop op een takje.

Vanmorgen zijn we Tortuguero National Park per boot gaan bezoeken en daarbij sommige wat kleinere kanalen aangedaan. Daarbij hebben we in ieder geval 2 kaaimannen gezien en ook enkele capucijnaapjes. Naast enkele gigantische leguanen zagen we ook een northern jacana, een geinige waadvogel met mooie gele vleugels en een gele stip op z'n kop en ook een Bare-throated tiger-heron, bij ons bekend als de tijgerreiger. Zelfs onze lokale schipper werd daar enthousiast van.
De lunch vamiddag was beter dan het diner gisteravond. Smaakvoller en, nog belangrijker, goed op temperatuur. Gisteravond een klacht neergelegd bij Carlos dat het eten echt net aan lauw was en dus niet gezond. Hij is daarmee meteen naar de manager gegaan, dus mogelijk heeft dat direct geholpen. Zo bij het diner van vandaag nog eens bekijken.

Om 14.00 uur vertrokken naar het plaatsje Tortuguero zelf en daar met Carlos een wandeltocht gedaan. Op 1 moment zagen we 3 apensoort vlak bij elkaar, een aantal capucijnaapjes, een spidermonkey-moeder met een jong en een howler, ofwel brulaap. Die bond ons dreigend dichtbij dat hij een zwaar brullend geluid gaf, enorm voor zo'n klein pokkenaapje. Ook best wat insecten gezien en diverse spinnen waarvan Carlos er ook een paar moest opzoeken.

Vanavond hebben we echt wel een hoogtepunt beleefd. Om 19:30 uur vertrokken we per boot weer naar het plaatsje Tortuguero en van daaruit hadden we een  behoorlijke wandeling door de bossen langs het strand naar de juiste sector voor het bekijken van grote groene zeeschildpadden die aan land komen om de eitjes te leggen. Om een of andere nog onbekende reden is het strand hier een van de plaatsen waar ze dat doen vanaf juni tot en met september. Het hele strand is dan verdeeld in sectoren en onder strenge begeleiding van gidsen mogen maximaal 400 personen dat aanschouwen en wij hadden dikke mazzel.
Aangekomen in onze sector bleek een schildpad net te zijn begonnen met het leggen van de eieren en heel omzichtig moesten wij er omheen lopen zodat wij het eierenleggen daadwerkelijk konden zien. Loop je te dicht voorlangs dan stopt ze met leggen en dat proces mag je natuurlijk niet verstoren. Ondertussen kwam 40 meter verderop een 2e schildpad het strand op maar die was niet tevreden met de plek en ging terug om via de zee een betere stek te zoeken. Nog 2 andere schildpadden deden ook pogingen maar ook die gingen weer terug. De eerste schildpad ging na het leggen van de eieren het gat weer dichtgooien en vervolgens begon ze de lokatie te camoufleren hetgeen betekent dat ze de omgeving van de kuil ook bedekt met zand zodat de juiste plek van de eieren niet zo makkelijk voor andere dieren is te straceren. Alleen het aanschouwen van dit hele tafereel was al een wonder om te zien en was de moeite dubbel en dwars waard.
Na het leggen van de eitjes gaan de vrouwtjes weer de zee in waar het mannetje haar opwacht en weer direct begint te paren. Na 15 dagen komt dat vrouwtje weer aan land om wederom de eitjes te leggen. Per seizoen gebeurt dat per vrouwtje minstens 7 keer. Het duurt ongeveer 60 dagen voor de eitjes om uit te komen. Van elke 1000 eitjes blijft uiteindelijk ongeveer 1 schildpad in leven. Niet alleen de moeder loopt gevaar door jaguars in de nacht te worden aangevallen, ook andere dieren graven de eitjes weer op om ze op te eten en de eitjes die wel uitkomen daarvan worden veel jonge schildpadjes op hun weg naar zee opgepeuzeld door vogels en in zee door andere vleeseters. In september gebeurt het ook dat schildpadden hun eitjes leggen in nesten die er al waren en bij het graven het eerste nest vernielen.
Helaas was het uiterst verboden om foto's te maken, maar het was echt wel een enorm hoogtepunt van de reis.

19 juli - Naar Tortuguero

De regen van gisteravond was ook voor Costa Ricaanse begrippen een behoorlijk forse met ook wel veel schade. Het was zelfs op het nieuws vanmorgen. Wij hebben er echter nauwelijks last van gehad behalve dan dat regen doorgaans nat is. Vochtige kleding kun je hier echt niet te drogen hangen want de luchtvochtigheid is enorm.
Vanmorgen zijn we in ieder geval met droog weer verder gereisd naar Tortuguero, een van de beroemde natuurgebieden in Costa Rica en met name ook vanwege de zeeschildpadden die hier rond deze tijd hun eieren komen leggen. Daarnaast is het natuurpark hier een soort kleine Amazone. Het park ligt in de noordoost hoek aan de Caribische kust en tegen Nicaragua aan. Wehebben eerst een behoorlijke bustocht gehad en dat is hier natuurlijk een relatief begrip want het land is slechts 1,5 x de grootte van Nederland, maar dat wist je natuurlijk al want dat heb ik eeder al vermeld.
Tot een uurtje of 12 hebben we gereden en toen is alle bagage overgepakt in een boot en hebben we een uur gevaren naar onze lodge: Rana Roja, hetgeen zoveel betekent als Rode Kikker. Onderweg bij een koffiebreak hebben we 2 van die ontzettend kleine kikkertjes kunnen fotograferen.
Na een paar bochten op die boot zagen we op een van de oevers al direct een krokodil in de zon bakken. Die vond zichzelf niet al te fotogeniek want hij maakte aanstalten om het water in te duiken. Toch wel kikken dat we er zo eentje buiten het rescue-center al hebben gezien.
In de middag met Carlos en een fors deel van de groep op het terrein op zoek geweest naar dieren en diertjes. Die man is zo ontzettend enthousiast en wordt ook nog blij als er een fors aantal ara's overvliegt, en voor degenen die meeschrijven, dan bedoel ik de Great Green Macaw (ara ambiguus). Dit hebben we in Zuid Afrika ook wel eens meegemaakt, dat de rangers zelf vooral ook erg enthousiast kunnen worden. Ook op redelijke afstand 2 toekans gezien, de Keel-billed toucan en de Black-mandibled toucan. Dat zijn echt gave vogels en we verwachten er morgen nog meer te zien.
We gaan zo eten en bijtijds naar bed want morgen staan de hele dag leuke activiteiten op het programma, tot mogelijk zelfs erg laat.
Vandaag ook even middels whatsapp gebeld met het thuisfront en dat proberen we later in de week nogmaals.

18 juli - Bezoek aan het Jaguar Rescue Center

Vandaag hebben wij een bezoek gebracht aan het Jaguar Rescue Center, een plaats waar allerlei dieren worden opgevangen die met name in het Caribische deel van Costa Rica leven. Het draagt wel de naam Jaguar maar dat is eerder een tribute voor een jaguar die hier in de begintijd is opgevangen, truggezet in de natuur en ongever een maand later overleed. Dit was echt een rescue-center naar mijn hart. Ze vangen allerlei wilde dieren op, van luiaards tot slangen, krokodillen en kaaimannen tot havikken, uilen en miereneters en natuurlijk apen. Dit zou echt een centr zijn waar Amke zich goed thuis zou voelen. Er zaten veel jongeren die vrijwilligerswerk deden en wij werden rondgeleid door een Amerikaans meisje dat ook voor 3 weken vrijwilligerswerk kwam doen en daar nu al 2 jaar werkte.
Het mooie van dit center is dat al het werk erop gericht is de dieren weer terug te plaatsen in de natuur. Geen enkele poging om je te verleiden de dieren te aaien of aan te raken. Juist niet en zelfs de medewerkers dragen handschoenen of ze dragen de dieren met doeken of dekens. Elke dag gaan ze met bepaalde dieren de natuur in zonder dat ze zijn aangelijnd en zo hopen ze dat ze langzaam maar zeker op eigen benen gaan staan. We spraken ook een Nederlandse jongen die daar net een week werkte. Hij was hier gekomen via een internetsite en moest ook nog betalen om hier te mogen werken. Dit werk was ook niet iets wat hij bij een studie kon gebruiken. Hij gaat na deze werkvakantie economie studeren. Ik heb zelden zoveel bezieling gezien bij vrijwilligerswerk. Ik ga hen bij Tripadvisor een pluim in de reet stoppen.

In de middag heb ik mijn eerste 2 caches in Costa Rica gevonden en dat is dus al net zoveel als in Oostenrijk en Luxemburg bij elkaar. Was nog een behoorlijke wandeling van 5 km bij een temperatuur van 30+ graden. Ik moet er wel erg beroerd uit hebben gezien want er vlogen steeds een stuk of 5 zwarte gieren boven mij.
Vandaag hebben wij een bezoek gebracht aan het Jaguar Research Center, een plaats waar allerlei dieren worden opgevangen die met name in het Caribische deel van Costa Rica leven. Het draagt wel de naam Jaguar maar dat is eerder een tribute voor een jaguar die hier in de begintijd is opgevangen, truggezet in de natuur en ongever een maand later overleed. Dit was echt een rescue-center naar mijn hart. Ze vangen allerlei wilde dieren op, van luiaards tot slangen, krokodillen en kaaimannen tot havikken, uilen en miereneters en natuurlijk apen. Dit zou echt een centr zijn waar Amke zich goed thuis zou voelen. Er zaten veel jongeren die vrijwilligerswerk deden en wij werden rondgeleid door een Amerikaans meisje dat ook voor 3 weken vrijwilligerswerk kwam doen en daar nu al 2 jaar werkte.
Het mooie van dit center is dat al het werk erop gericht is de dieren weer terug te plaatsen in de natuur. Geen enkele poging om je te verleiden de dieren te aaien of aan te raken. Juist niet en zelfs de medewerkers dragen handschoenen of ze dragen de dieren met doeken of dekens. Elke dag gaan ze met bepaalde dieren de natuur in zonder dat ze zijn aangelijnd en zo hopen ze dat ze langzaam maar zeker op eigen benen gaan staan. We spraken ook een Nederlandse jongen die daar net een week werkte. Hij was hier gekomen via een internetsite en moest ook nog betalen om hier te mogen werken. Dit werk was ook niet iets wat hij bij een studie kon gebruiken. Hij gaat na deze werkvakantie economie studeren. Ik heb zelden zoveel bezieling gezien bij vrijwilligerswerk. Ik ga hen bij Tripadvisor een pluim in de reet stoppen.
In de middag heb ik mijn eerste 2 caches in Costa Rica gevonden en dat is dus al net zoveel als in Oostenrijk en Luxemburg bij elkaar. Was nog een behoorlijke wandeling van 5 km bij een temperatuur van 30+ graden. Ik moet er wel erg beroerd uit hebben gezien want er vlogen steeds een stuk of 5 zwarte gieren boven mij.
Terwijl ik dit schrijf (rond 18.00 uur, lokale tijd) regent het weer keihard en staan we op het punt naar een restaurant te gaan, zo'n 30 minuten rijden van hier. Het regent hier vrijwel elke dag. Dat is niet zo raar want het land ziet er niet voor niets zo ontzettend groen uit. Je zweet hier al als je er aan denkt om met je ogen te gaan knipperen.

Toch nog een aanvulling van de avond. De regen was wel even enorm met behoorlijke onweer daarbij. Op de terugweg van Puerto Viejo zagen we stukken waar de stenen en modder van de berg op de rijbaan waren gestroomd en we zagen ook ondergelopen woningen. Het restaurant konden we maar tenauwernood bereiken en ook daar was het terras deels ondergelopen. Terug, vlak bij het hotel, zagen we een luiaard aan electriciteitskabels voortbewegen. Een deel is daartegen beveiligd in Costa Rica maar een groot deel ook niet en dat levert voor die beestjes zeer lelijke verwondingen op, als ze het al overleven. Een zo'n slachtoffer hadden we die ochtend ook gezien in het rescue-center.
Er bleek vandaag stiekem toch weer iemand jarig dus als desert na het diner werden wij wederom getrakteerd op een taart.

17 juli - Aangekomen bij de Caribische kust

Eerst moet ik een correctie maken op een eeder bericht. Anders dan eerder vermeld is het tijdverschil tussen Costa Rica en Nederland 8 uurtjes in plaats van 7.

Vandaag was een reisdag vanaf San José naar Cahuita, aan de Caribische kust. Het eerste stuk zijn we door een hooggebergte gereden, door een natuurpark dat door de hoogte in de wolken lag en waar het ook voortdurend regende. Dat noemen ze hier een cloudforest. Zo'n reisdag is voor een reisleider ook een mooie gelegenheid wat meer van het land te vertellen. Zo is Costa Rica een land waar ze geen leger meer hebben. Jaren geleden heeft de regering besloten het leger op te doeken en het geld te steken in onderwijs en gezondheidszorg. Bij een conflict was men toch niet opgewassen tegen welk leger dan ook en ze vertrouwden wat dat betreft vooral op de VN. De levensstandaard is sindsdien enorm gestegen en analfabetisme komt nog maar voor bij ca 5 % van de mensen, waarmee het al beter scoort dan de US. Ook is de gemiddelde leeftijd behoorlijk gestegen. Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten, dus ze doen er veel aan om het land zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor toeristen. Misschien moeten ze dan wel wat extra geld pompen in goede rioleringen, zodat de drollen niet door de straat rollen. Bananen zijn een belangrijk exportmiddel maar die dreigen te worden verdrongen door koffie en ik moet zeggen dat ik landen met slechtere koffie heb meegemaakt. Het land is ongeveer 1,5 x zo groot als Nederland maar er wonen slechts 4,5 miljoen mensen waarvan ongeveer de helft in de vallei rondom San José.
Nabij Cahuita hebben we een nationaal park bezocht en daar wel wat dieren gespot: wasberen, diverse gekko's, een gele slang, capucijnaapjes, een brulaap, een bepaalde spin die uiterst stevige webben maakt, een 2- en een 3-vingerige luiaard, een hognose pitviper die erg giftig moet zijn. Ook hebben we veel zwarte gieren gezien.

We zitten nu in Atlantida lodge in Cahuita en hier zouden we ook de beroemde groene kikkertjes tegen kunnen komen met die grote rode ogen. Die lijken wel symbool te staan voor Costa Rica.

16 juli - Een dagje San José

Zoals eerder opgemerkt hebben wij op het laatste moment gekozen om niet vandaag naar de Poas vulkaan te gaan omdat de heenreis vele malen vermoeiender was dan aanvankelijk gedacht. De 4 personen die van de groep wel zijn gegaan, zijn in ieder geval beloond met een fantastisch uitzicht nadat de zon de wolken brak, naar het schijnt.

De rest van de groep kreeg nadere info met betrekking tot veiligheid, hygiène, geld, voedsel en drinken en natuurlijk ook globaal het programma dat we gaan krijgen. Daarna volgde een voorstelrondje en werden wij verrast met een heuze verjaardagstaart want een van de deelnemers bleek vandaag jarig te zijn.
Vervolgens zijn we met Carlos, onze reisbegeleider, downtown San José ingegaan en hebben enkele groepsgenoten geld gepind totdat de automaat leeg was. Een volgende pinautomaat stond een erg lange rij voor de automaat dus wij waren blij dat we gisteren al geld hadden gescoord op de luchthaven. Hierna gingen we een lokale overdekte markt bezoeken en bijzonder fruit proeven. Een lekker stukje fruit is de Cas, nou als vrucht is die wat zuur maar we hebben hem ook geproefd als drankje en dat is echt dorstlessend. Vanaf de markt zijn we uiteen gegaan en hebben we eerst ergens een lekker bakkie koffie genomen en sommigen hebben daar ook geluncht. Hadden wij niet echt nodig want na het uitgebreide ontbijt en de onverwachte taart was de bodem voorlopig nog niet in zicht.
Daarna brachten we met wat medereizigers een bezoek aan het Nationaal Museum van Costa Rica met daarbij een mooie vlindertuin. Enkele zeer grote exemplaren zien vliegen en ook nog een kolibrie maar die liet zich later niet meer zien. Het museum liet de geschiedenis zien van dit landje dat ligt ingeklemd tussen Panama in het zuiden en Nicaragua in het noorden. Dat museumbezoek leverde toch de kennis op dat hier andersoortige dino's leefden dan wij kennen, terwijl relatief dichtbij toch de t-rex heeft geleefd.

Na het bezoek aan het museum hebben we een lokale markt met souvenirs bezocht, eigenlijk vooral ook omdat het hard begon te regenen, zo hard dat een putdeksel in de straat nabij die markt omhoog kwam en de inhoud van het riool over straat verspreidde. Wat vooral opviel was dat Costa Ricanen vooral veel mais eten........ Voor degenen met een sterke maag heb ik een fotootje bijgevoegd.

Geocaching voor Dummies

Ik heb al vaker de vraag gesteld gekregen wat geocaching eigenlijk is. Nou, hieronder een stukje Geocaching voor Dummies!
Op de dag dat in 2000 satellieten beschikbaar kwamen voor particulieren werd de eerste cache geplaatst en 2 dagen later werd die gevonden. Inmiddels praten we over miljoenen caches wereldwijd en nog meer beoefenaars. Maar wat is geocaching nou eigenlijk?
De coördinaten van caches kun je vinden op de officiële site www.geocaching.com. als je de coördinaten in je gps laadt kun je dus naar de cache gaan, min of meer zoals een TomTom werkt. Op het nulpunt is het vaak nog enorm zoeken naar een cache. Hij ligt niet altijd voor het oprapen omdat cacher die hem geplaatst heeft dat natuurlijk niet voor iedereen zichtbaar doet. Je moet vaak nog behoorlijk zoeken. Ook is het zo dat het nulpunt niet altijd goed te benaderen is vanwege gebouwen of bomen of atmosferische omstandigheden.
Een cache zelf is een container waar in ieder geval een logboekje in moet zitten zodat je jouw gebruikersnaam op kunt schrijven. Zo'n cache (spreek uit: kesj) wordt meestal geplaatst op bijzondere lokaties en leiden je vaak naar fantastische vergezichten of leuke bezienswaardigheden. Als je van de natuur houdt en veel buiten wandelt of fietst is het leuk te combineren en dat geldt ook voor de reizen die je maakt want er is eigenlijk geen land waar geen caches zijn. Op die site worden in jouw profiel ook alle gegevens van alle caches bijgehouden die je gevonden hebt en dat vormt dan een leuke verzameling.

Dan nog iets over trackables. Dit zijn items voorzien van een uniek nummer. Je hebt ofwel coins of zogenoemde travelbugs. Een coin is een soort munt maar dan vaak heel mooi vormgegeven. Een travelbug is een metalen plaatje, zoals militairen die vroeger hadden, die je aan een voorwerp vast kunt maken. Deze trackables worden aangeschaft door cachers (bijvoorbeeld op de site geocachingshop.nl) en die kun je in een cache stoppen. Als een cacher zo'n cache heeft gevonden kan hij een trackable meenemen, met dien verstande dat hij er ook een achterlaat. Een trackable reist zo dus vaak van cache naar cache. Je kunt, als je wilt, een doel meegeven aan een trackable, bijvoorbeeld dat hij alle hoofdsteden moet bezoeken of alleen maar westwaarts mag gaan of een specifieke cache moet bereiken. Ik heb een trackable die zo dus al bijna 70000 km heeft afgelegd.

Nu in Costa Rica probeer ik ook weer caches te zoeken en doorgaans vind je die ook in de omgeving van de lokaties die wij gaan bezoeken. Doel is in eerste instantie er 1 te vinden want dat kleurt de kaart in mijn overzicht weer wat leuker. Er zijn er echter meer dan 200 in dit land, dus een paar moet toch lukken. Swaziland, 2 jaar geleden, is het me uiteindelijk niet gelukt. Als het kan laat ik er foto's van zien. Bijgevoegd een foto een paar trackables die ik heb meegenomen vanuit Nederland, althans die ik daar heb gevonden in caches.

15 juli - De heenreis

Vanmorgen vroeg zijn we opgehaald door de schipholtaxi, waarmee dan ook de reis feitelijk begon. We vlogen met United Airlines met een tussenstop in Houston. Het eerste deel was een vlucht van ongeveer 10 uur en daarna nog eens 3 uur naar de hoofdstad San José.
Ja, wat moet je zeggen over zo'n reis. United is niet een van mijn favoriete maatschappijen. De eerste 2 uur krijg je direct drinken en een kleine warme maaltijd maar vervolgens waren we toch blij met de meegebrachte muesli- en krentenbollen. Als dan de landing naar Houston bijna wordt ingezet krijg je plots een warm kaasbroodje voorgeschoteld.
Houston had weer een enorm hoog Eftelinggehalte. Eerste een enorme zigzagrij voor de paspoort- en visacontrole en daarna via de douane wederom in de rij naar je verdere vlucht naar Costa Rica. Dan is je 3,5 uur pauze zo verdampt. Die 3 uur gaan in een 737 waar je nog minder beenruimte hebt en uiteindelijk kwamen we om 21.30 uur aan op onze bestemming. 06.30 uur Nederlandse tijd vertrokken en het tijdsverschil is 7 uur. Reken maar uit!!
Onze eerste 2 nachten verblijven wij in hotel Fleur de Lys, hetgeen zoveel betekent als.......iets met bloemen. Alle kamers hebben bloemennamen en wij zitten, hoe toepasselijk, in De Tulp.
We hebben de mogelijkheid laten schieten om morgen de Poas vulkaan te bezoeken.  Vertrek had dan 07.30 geweest en dat vonden we wat te gortig. Er was niet zoveel belangstelling voor en we zien nog zeker 3 vulkanen, geloof ik.
Morgen krijgen we eerst nadere uitleg over het programma en dan gaan we San José in. Gewoon rustig aan opstarten, lijkt ons wel zo fijn.

Rondreis door Costa Rica

Na onze rondreizen door het zuidwesten van de VS, Zuid Afrika en Indonesië staat ons volgende doel voor de deur: Costa Rica.
Net als de eerdere rondreizen zal ik weer zoveel mogelijk een blog bijhouden, doorgaans afhankelijk van de beschikbaarheid van internet.
Deze reis, van 15 juli t/m 9 augustus, doen we weer met z'n tweetjes, dus zonder de kids. We vliegen met United Airlines met een tussenstop in Houston

Dit keer reizen we met de reisorganisatie Sawadee en het betreft een groepsreis van 20 personen in leeftijd variërend van 18 tot ca 55 jaar. De route gaat vanaf hoofdstad San José naar Cahuita en Tortuguero aan de Caribische oostkust. Dan reizen we westwaarts naar de Arenal vulkaan en bezoeken we natuurpark Caño Negro. Dan rijden we door naar natuurpark Rincón de la Vieja, ook bekend om de vulkanische activiteit. Vervolgens reizen we zuidwaarts via Monteverde naar nationaal park Los Quetzales en daarna gaan weer westwaarts naar de Pacifistische kust. Daar bezoeken we onder andere Corcovado, een regenwoud die alleen per boot bereikbaar is. Aan het eind hebben we nog 3 relaxdagen bijgeboekt in Manuel Antonio.
De route is te zien op bijgevoegde kaart die door een van onze reisgenoten is gemaakt.

Ik heb inmiddels alle 189 geocaches van Costa Rica ingeladen in mijn Garmin dus het moet wel raar lopen willen we er niet een paar kunnen vinden.