Ik had eerder beloofd een foto na te sturen van een Orange-kneed Tarantula, die we gezien hadden tijdens de avondwandeling. Die heb ik aan deze blog toegevoegd.
Vanmorgen eerst via de Whatsapp van mijn zus gebeld met mijn moeder die vandaag 88 is geworden. Blijf mij toch verbazen dat bellen via whatsapp mogelijk is, daar waar je vroeger duizend muntjes moest sparen om überhaupt met het thuisfront telefonisch contact te krijgen.
Daarna hebben we een bezoek gebracht aan Curi Cancha Reserve, waar vooral veel vogels zijn te spotten. Ook hier zagen we eerst nog een White-nosed Coati, je weet wel, zo'n neusbeertje. Die zijn totaal niet bang voor mensen dus zij benaderen je makkelijk tot op een meter. Maar vervolgens zagen we toch echt een van de beroemdste vogels hier, de Quetzal. Mogelijk gaan we die de komende dagen ergens anders ook zien maar het is een bijzonder mooie vogel die moeilijk te spotten is, maar dat is ons toch gelukt. Het is de groen/rode vogel op een van de foto's. Dit is het mannetje en die heeft normaal enorm mooie en lange staartveren om het vrouwtje te imponeren. Na het paren vallen die staartveren weer af.
Een andere bijzondere vogel was de Three-wattled Bellbird of kortweg bellbird. Ook dit mannetje is beter zichtbaar dan het vrouwtje en het heeft een aantal langwerpige lelletjes langs zijn snavel hangen, doorgaans drie en vandaar de naam. Deze vogel maakt een uiterst apart geluid, eigenlijk 3 verschillende tonen. Een daarvan is een metaalachtig mechanisch hard geluid. Het kost deze vogel 3 jaar voordat hij in staat is dit geluid te maken. Ik ga kijken of ik het geluid daarvan in een filmpje op Facebook kan posten, maar ben nog niet tevreden over de kwaliteit. Deze vogel is maar in een erg klein gebied te spotten dus Carlos was weer overgelukkig dat we weer zoveel dieren hadden gezien, namelijk ook nog een agouti, enkele andere vogels en kolibries en een hol waar een tarantula nog net zichtbaar was. Bij die kolibries zagen we ook nog een kolibrie-vlinder. Een motachtige vlinder met een soort snavelachtige snuit waarmee hij een kolibrie imiteert. Er is wel een kolibrie die zo klein is maar Carlos had zo'n kolibrie alleen nog maar in Cuba een keer gezien.
De middag zijn er wel wat activiteiten mogelijk maar ik ga zo na de lunch kijken of ik nog de moeite neem om 1 of 2 caches te zoeken. Is toch wel een stuk lopen, hoewel ze in een rechte lijn op ongeveer 1,5 km liggen. Maar het is zeer bergachtig hier en bochtig, dus het is al gauw 2x zo ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten